Dzisiaj porozmawiamy o pętlach.
Pierwszą, najczęściej używaną pętlą jest pętla FOR. Należy zapamiętać jej charakterystykę, z tego względu, iż jej ulepszona wersja (mam tutaj na myli pętlę foreach, którą poznamy później), dla przyszłego programisty jest chlebem powszednim 🙂
Tak wygląda najprostsze użycie pętli for:
Aby działanie pętli było poprawne, musimy podać wartość początkową w naszym przypadku jest to 1, oraz warunek działania pętli, gdzie wartość liczbowa “i” musi być mniejsza bądź równa od 100, “i++”, mówi nam o tym, że wartość zmiennej lokalnej w każdym przebiegu pętli będzie zwiększana dokładnie o jeden.
WYKORZYSTANIE PRAKTYCZNE:
Za pomocą pętli for stworzymy program, w którym podamy dwie liczby (całkowite – nie będziemy tego sprawdzać) – będą to granice przedziału liczbowego, z którego wypiszemy wszystkie liczby całkowite.
Podczas tworzenia rozwiązania danego problemu, należy przewidzieć wszystkie możliwe przeciwności, które możemy napotkać ze strony użytkownika, tak, aby nasz program działał prawidłowo.
Jak już się domyślasz w tym przypadku nie będzie inaczej. Mam nadzieje, że już się domyślasz co to może być 🙂
Chodzi o fakt, iż użytkownik może podawać liczby w dowolnej kolejności, chodzi o dwa przypadki. Na początku może zostać podana większa bądź mniejsza liczba i to należy uwzględnić w naszym rozwiązaniu,.
Jeżeli w pierwszej kolejności zostanie podana liczba mniejsza, rezultatem będzie wypisanie liczb w rosnącej kolejności, jeżeli natomiast, pierwszą liczbą będzie liczba większa, liczby wyświetlą się malejąco.
Tak wygląda nasz kod:)
Teraz przejdźmy do pętli WHILE, to co należy o niej pamiętać to fakt, iż będzie ona wykonywania tylko i wyłącznie w momencie, gdy wartość znajdująca się w nawiasie (wyrażenie logiczne) będzie za każdym razem spełnione 🙂
Podstawowy przykład – wypisanie liczb od 1 do 100.
Rozwiązanie 2 problemu, z użyciem powyższej funkcji :
– wczytanie liczb jest pokazane w przykładzie, gdzie używamy pętli FOR
Zwróć uwagę, że nie potrzebujemy używać instrukcji warunkowej, za każdym razem, tak jak w przypadku kiedy używaliśmy pętli FOR.
Jeżeli masz jakieś wątpliwości, napisz komentarz 🙂
